Wat is de redding van een sector waard? Veel blijkbaar. Ik vond het een goede zaak dat de prestatiebonus voor de topman vanwege het binnenhalen van staatssteun voor KLM-Air France eerst van tafel moest voordat er een kapitaalgarantie kon worden gegeven. En ik vond het ook goed dat de steun primair richting de Nederlandse tak gaat. Wat dat waard is? Vast veel, gezien het bedrag en de voortvarendheid.
Het garandeert zoveel mogelijk dat we straks niet alleen via prijsvechters maar ook via, de voor ‘gewone reizigers’ te dure, KLM-tickets kunnen vliegen. Even ontsnappend of op weg naar meetings in het post-Zoom tijdperk.
Ook de cultuursector probeert steun te krijgen. Acteurs aan het werk houden, theaters voort laten bestaan, kunst op straat en via media laten overleven. Kost ook wat. Lang niet zoveel als de blauwe trots. Lang niet zoveel als sommige fiscale steunmaatregelen. Maar toch, het is wel geld. Ik begrijp dat er geen apart pakket voor de kunst komt. Dat is jammer. Met theater of met hoge en lage cultuur kun je het volk vermaken, weerbaar houden, verstrooien, variëteit bieden en tot denken aanzetten. Met een steunpakket voor deze sector houd je het land in stand. Rond cultuurthema’s ontmoeten mensen elkaar, raken ze geïnspireerd en ontwikkelen zij zich.
Met theater of met hoge en lage cultuur kun je het volk vermaken, weerbaar houden, verstrooien, variëteit bieden en tot denken aanzetten.
Ik zou zeggen: investeer in het land, in de inwoners en in onze manier van leven en ontwikkelen. Investeer in de kwaliteit van hoe we onze tijd doorbrengen. Het zou zomaar kunnen dat dit iets losmaakt waar we wat aan hebben. Fighting spirit, goeie ideeën, energie, plezier. En dat voor iedereen. Hoe? Dat regelen de kunstenaars zelf wel; dat is hun vak. Er zal hier en daar best onzin tussen zitten, of dingen die niet iedereen aanstaan. Maar dan vechten we met elkaar wel voor de kwaliteit van ons leven, iedere dag, alles wat we zien. Vechten in plaats van vluchten.
Hans van Westen
