Het was een verwarrend stuk. Althans, het was goed te lezen, maar zette een heel nieuwe gedachtestroom op gang. Het ging erover dat carnaval het gewone leven begint te beheersen. Wat? Ja. Veel mensen vieren veel te veel en te vaak carnaval.
Als je jezelf anders voordoet dan je bent, ben je als het ware verkleed
De gedachte was ongeveer als volgt. Als je jezelf anders voordoet dan je bent, ben je als het ware verkleed. Verkleed in rijkdom, ook als je eigenlijk heel zuinig moet zijn. Verkleed in gepimpte Instagram-beelden, als je er eigenlijk ongezond en doodmoe uitziet. Steeds meer spullen om de wereld te laten zien hoe goed het je gaat. Spotgoedkope kleding om voldoende vaak in iets nieuws te lopen. Het antwoord op de vraag “hoe gaat ‘t?” is altijd “goed”, zonder nadenken. Carnaval als metaforische duiding van: je anders voordoen dan het is, of zou moeten zijn.
Zo gaat het voor veel mensen ook met hun werk. Houden wat je hebt. Slikken, want stikken is geen goed alternatief. Doen alsof alles goed gaat, maar ondertussen bouwt de spanning op. Een goede loopbaancoach helpt je de vermomming af te leggen. Zorgt voor ontspanning. Kan samen met jou kijken naar wie je echt bent of kunt zijn. En wat goed voor je is. Zonder noodzaak tot doen alsof. Carnaval moet eruit zien als het echte carnaval, niet als het dagelijks leven.
Hans van Westen
