Er is altijd meer te doen dan kan. Ergens las ik dat kenniswerkers van vandaag een werkvoorraad aanhouden van meer dan 100 dagen. Anders gezegd: als je geen instroom van nieuwe taken, verzoeken of opdrachten hebt te doen, dan is een mens nog 100 dagen bezig om te doen wat voorgenomen is. Denk daarbij aan actueel werk, maar ook aan wat je nog wil schrijven of wil lezen, wat opgeruimd moet worden, eindeloze mailboxen, achterstallige administratie en niet nagekomen verwachtingen. Misschien herken je het wel: er is zoveel te doen!
Gelukkig zijn zij die hun instroom van werk kunnen beperken tot wat haalbaar is. Velen van ons is dat echter niet gegeven. Zij zijn veroordeeld tot het mechanisme van prioriteiten stellen. Keuzes maken uit wat er ligt en binnenkomt. Kiezen tussen wat je wil, en wat je moet. Kiezen tussen plicht en plezier, tussen inspanning en ontspanning.
Hoe duidelijker de doelstelling, hoe eenvoudiger de keuze is waar je tijd aan wilt besteden.
Het besef dat je veel meer moet dan wat er kan, mag ons mild stemmen over degenen die keuzes maken over wat zij wel doen of juist niet. We kunnen vragen naar de toetssteen waarop de keuze wordt gebaseerd om iets wel of niet te doen. Voor loopbaanvraagstukken is dat het doel waaraan gewerkt wordt. Hoe duidelijker de doelstelling, hoe eenvoudiger de keuze is waar je tijd aan wilt besteden.
Doelstellingen helpen om te kiezen. De 100 dagen werkvoorraad neemt er niet door af. Het bereiken van echte doelen, een loopbaan of leven, maken het kiezen voor wat je niet doet wel dragelijk.
Hans van Westen
