Ouderen worden vaak gestimuleerd om minder te werken. Maar er zijn ook andere maatregelen die je kunt treffen voor werknemers in de laatste fase van hun loopbaan. Werkgeluk is hierbij cruciaal. Hans van Westen deelt zijn visie hierover.

HR is het belangrijkste vak ter wereld. En de overheid is een grote werkgever. Maar welke maatregelen kan de overheid als werkgever overwegen om te komen tot een competitieve, circulaire en motiverende arbeidsmarkt voor ambtenaren?

HR heeft een nieuwe kern nodig: loopbaandeskundigheid. Daarmee krijgt HR weer de herkenbare en impactvolle rol die zij te vaak is kwijtgeraakt.

Circulair HR is een mechanisme waarbij je niemand afschrijft. Maar hoe breng je circulariteit in de manier waarop je omgaat met medewerkers?

Er gaat veel mis op het moment. In de wereld met de internationale spanningen en klimaatverschuivingen. In Nederland met onze nationale crisissen en alle korte lontjes. En in het klein, bij iedereen die de gevolgen ...

Deze week in de kranten: het kabinet gaat op zoek naar steun bij de diverse oppositiepartijen om de begroting rond te krijgen. Op bezoek bij linkse en rechtse collega’s die enkele maanden geleden hard en zichtbaar zijn afgewezen. Hoe doe je dat? 

introduceren of nieuwe vormen ontwikkelen om de kennis te ontsluiten. En dat is niet altijd slim, want we vergeten daarmee gemakkelijk een hele grote groep functionarissen die nauw betrokken zijn bij loopbaanbeslissingen, de HR-professional.

In deze tijd van leed, spanning en spierballen, is schrijven over loopbanen al snel triviaal. We hopen allemaal dat het drama spoedig en goed afloopt. 

Het kan fijn zijn, dromen van verandering. Of verbetering. Ieder mens doet dat denk ik wel. Dromen van een andere baan, een mooi resultaat, een overwinning of gewoon van tevredenheid met jezelf. “Alles kan, als je maar echt wilt”, zegt de volkswijsheid.

Coaching gaat diep. Onze alumni en studenten weten dat als geen ander. Mensen komen uit coachingstrajecten met een helder zicht op wie ze zijn, wat ze te bieden hebben en wat ze daarmee willen betekenen. En dat is de ultrakorte beschrijving van het beroemde Koersonderzoek. 

We hebben het eerder meegemaakt: het einde van alle beperkende maatregelen. Ik herinner me twee keer. Wat we nog niet hebben meegemaakt, is dat het niet werd teruggedraaid na een paar weken.

Al vele jaren daalt het enthousiasme voor de politiek. De cijfers: nog geen 2% van de burgers is lid van een politieke partij. Hiervan is ongeveer 1/10 deel actief binnen de partij van keuze. Uit 0,2% van de bevolking rekruteren partijen dus alle gemeenteraadsleden en alle andere vormen en gremia van onze zo belangrijke democratie.

In onze loopbaanpraktijk begeleiden we ook mensen die op de terugweg zijn van periodes van ziekte. En uit hun verhalen is wat te leren in onze systemen en manieren van denken. En voor de duidelijkheid, ik heb het hier niet over ziektes met lichamelijke of andere oorzaken.

Het schijnt zo te zijn dat 80% van de mensen elk nieuwe jaar een goed voornemen maakt. Sommigen zelfs meerdere. Het schijnt ook zo te zijn dat na een week ongeveer 25% van de goede voornemens al is gesneuveld. En uiteindelijk is nog geen 10% succesvol in zijn of haar goede voornemen.

Rutte heeft het er al enige tijd over. En deze week liet ook het RIVM weten dat ze ventileren een goed middel vinden tegen besmetting. Als ik terugtel is dat ongeveer 17 maanden nadat dit op alle mogelijke manieren is berekend, aangetoond en uitgelegd door Maurice de Hond.

Het was een verwarrend stuk. Althans, het was goed te lezen, maar zette een heel nieuwe gedachtestroom op gang. Het ging erover dat carnaval het gewone leven begint te beheersen. Wat? Ja. Veel mensen vieren veel te veel en te vaak carnaval.

Ter gelegenheid van de klimaatconferentie in Glasgow organiseerde Extinction Rebellion de klimaatmars in Nederland. Afgelopen weekend heb ik voor het eerst meegedaan aan zoiets.

Deze week in het nieuws, verzekeraars weigeren autoverzekering voor ouderen met een te duur model auto. Ik rijd best veel kilometers en ik snap dat sommige bestuurders meer schaderisico genereren. Ik zie het om me heen (en ik reken mezelf natuurlijk - net als het merendeel van de mensen - niet tot die categorie). Ik dacht oprecht ...

Het was een mooi gesprek met een oude kennis. Jaren geleden hebben we samengewerkt, we wisten eigenlijk niet eens meer precies waaraan. Dat leek ook niet belangrijk meer. De herinnering aan onze ontmoetingen en gesprekken was genoeg om direct weer verbinding te ervaren. We spraken over hoe het leven ons sindsdien was vergaan; waar we aan werkten en over de successen en worstelingen sinds de laatste keer dat we elkaar ontmoetten.

Er is altijd meer te doen dan kan. Ergens las ik dat kenniswerkers van vandaag een werkvoorraad aanhouden van meer dan 100 dagen. Anders gezegd: als je geen instroom van nieuwe taken, verzoeken of opdrachten hebt te doen, dan is een mens nog 100 dagen bezig om te doen wat voorgenomen is.

Loopbaangeluk. Er wordt hard aan gewerkt door coaches en hun coachees. Loopbaancoaches menen oprecht - en daar hebben ze gelijk in - dat het werk doen dat passend en goed voor je is, veel goed doet voor een mens. Slimme organisaties maken er dankbaar gebruik van. Zij laten mensen initiatief nemen, zelf vorm geven aan hun werk en zich aantrekkelijk voordoen op de arbeidsmarkt.

We hebben het vaak over de eerste indruk, de klik moet er zijn en vervolgens kan de relatie zich verdiepen. Allemaal als onderdeel van de selectie; met wie wil je iets. We komen het tegen in sollicitatieprocessen en bij koopprocessen. Maar bijvoorbeeld ook of een coachee zich goed voelt bij een specifieke coach.

Het is alweer heel wat jaren geleden dat Stephen Covey The seven Habits of Higly effective People schreef. Het boek is het resultaat van onderzoek naar wat mensen - ongeacht discipline, vakgebied of generatie - effectief maakt in wat ze doen.

Mensen maken keuzes. Misschien wel de essentie van mens zijn. Keuzes kunnen maken. Of nog beter, leiderschap tonen over je keuzes. Dat is next level. Het allermooiste is als keuzes passen bij wie je bent.

In al dat politieke opportunisme schreef Bob Gersony 47 jaar lang andere verhalen. Zijn werkwijze leverde de rapporten op die uiteindelijk het buitenlandse beleid van het westen blijvend kon veranderen.

Als je coach bent help je de ander groeien. Ontwikkelen of oplossen, helder krijgen, beter worden, dat soort dingen. Eigenlijk een individueel leertraject. De coachee groeit daardoor. Dat is fijn om te zien gebeuren en fijn om mee te maken.

We denken hier in huis wel eens, alles van waarde is vervangbaar of tijdelijk. Of heeft op z’n minst een tijdelijke vorm. Behalve de tijd. Eenmaal voorbij is het weg. Geen kans meer om je tijd beter te besteden aan nuttige, fijne of helende zaken.

Bij een goed opleidingsinstituut als Vista Nova, doen we niet aan veranderen, maar aan groei! Het oude is nog bekend, herkenbaar en bruikbaar. Maar heeft door gerichte en begeleide groei een nieuwe vorm gekregen. Zelfs nieuw geluid, nieuw volume en nieuwe zichtbaarheid.

Tussen droom en daad, staat angst en juristerij. Dit moet ik uitleggen, ik weet het. En ik leg het ook uit. Geheel naar eigen smaak en inzicht in de context van ons werk; mensen en hun loopbanen.

In onze beroepspraktijk komen we allerlei mensen tegen met verschillende loopbaanvragen. En ik heb het hier vaker betoogd, we hebben mooi werk. Ik dacht toen ik aan dit werk begon dat het vaak om mensen zou gaan die aan de onderkant van de prestatiecurve zouden bungelen. En dat is niet zo.

... Ik zeg het voor nu maar even kort door de bocht. Zij concurreren in selectieprocedures natuurlijk met andere kandidaten. En we hebben het de afgelopen weken al een paar keer gehad, dat mensen afgewezen worden omdat ze nu even stil staan en even de tijd hebben om zich te herbezinnen.

Taken afronden en opruimen kan erg fijn zijn. Aan de anderen kant kan het laten weken van keuzes die

Stel je bent loopbaancoach en je coachee wil heel graag een kant op die jij als coach niet verstandig vindt. Of misschien wel niet realistisch om allerlei redenen, zoals bijvoorbeeld: te weinig vraag naar een beroep, teveel concurrentie op de arbeidsmarkt, niet goed voor je gezondheid of het past gewoon niet in iemand zijn leven.

Ik dacht altijd dat de privacywetgeving sterk was geïnspireerd vanuit de behoefte grote partijen als Facebook en Google in de tang te houden. Blog. Ik dacht altijd dat de privacywetgeving sterk was geïnspireerd vanuit de behoeft grote partijen als Facebook en Google in de tang te houden. Dezelfde manier van denken kan je ook enorm hinderen het goede te doen.

Drie mensen met uitzonderlijke en lange loopbanen, die vastlopen. Heel veel door eigen toedoen. Maar het zijn ook uitzonderlijke talenten, die verloren zijn om te doen wat goed is voor volk en vaderland.

Roel Coutinho, de voorganger van Jaap van Dissel, citeerde een oud collega. Die sprak als GGD-er in Amsterdam de wijze woorden: “Je moet met één voet in de modder staan en met één voet in de wetenschap”. Wat mij betreft is dit een advies dat grote navolging verdient.

Met de lockdown van het voorjaar was de aanbeveling en de regelgeving vergelijkbaar met nu. En toch voelt het nu anders. Eerst het goede nieuws. We hebben vanaf het begin van de maatregelen consequent gezegd dat we door willen gaan met wat we te doen hebben als opleidingsinstituut. Dus kleinere groepen, veel regels in huis en de juiste middelen inzetten. En dat heeft goed gewerkt. We hebben geen besmettingen gekend in onze operaties.

We moeten af van de tegenwoordig in één ademtocht uitgesproken benaming “Kwetsbare Ouderen”. Hugo de Jonge gebruikte het vanaf het begin van dit alles als mantra waarmee we achter het beleid moeten gaan staan, maar nu komen we er niet meer vanaf.

Ik merk dat we het allemaal echt lastig beginnen te vinden. En dan bedoel ik niet de routekaart - die dat toch niet bleek te zijn - of het grote verschil tussen organisaties die een gedwongen winterslaap hebben of mensen die moeten knokken voor de omzet. Ik bedoel dat de effecten zo onverwachts kunnen zijn en van dag tot dag kunnen verschillen.

Ik keek dus ook met een gevoel tussen hoop en vrees naar de persconferentie van dinsdag. Moeten we veel anders, ’n beetje anders, of mogen we niks meer. Alle stukken vervolgens gelezen en de routekaart bestudeerd. En de conclusie voor Vista Nova: we kunnen gewoon door met de regelgeving die we nu hebben.

Het viel me op dat het nog steeds goed lukt om een nieuwe baan te vinden. Ondanks de crisis. Natuurlijk blijft het - net als in hoogtijdagen - van belang om te weten wat je zoekt, flexibel te zijn en gewoon heel goed te zijn in sollicitatiegedrag. Het lukt dan beter dan we zouden verwachten in deze tijd.

Ik schrijf deze blog één dag na de persconferentie van 28 september. Zo langzamerhand begin ik het ingewikkeld te vinden om het goed te doen met de coronamaatregelen. De informatie op www.rijksoverheid.nl heb ik meerdere keren moeten lezen om te bepalen wat vermoedelijk het juiste is.

Vorig jaar bedacht ik dat 2020 het jaar zou worden van ‘durf te vragen’. Een mooie ambitie, die je op veel terreinen kunt toepassen. Vragen om een opdracht na een goed gesprek. Vragen om feedback en dan alleen luisteren en de ander echt de ruimte geven. Maar ook vragen om aandacht, om wat je nodig hebt of waar je naar verlangt.

Dit weekend deed ik een coronaquiz, die werd aangeboden door mijn dagblad. Het waren 17 vragen, waarvan ik er 9 goed heb beantwoord. Ik raakte de draad kwijt bij de precieze uitleg van de regels voor oranje gekleurde landen, de gevolgen van het bezoeken van de desbetreffende landen en de vrijwillige quarantaines.

We hebben thuiswerken en leegstaande kantoren. Liften waar je niks mee kunt qua 1,5 meter. We hadden, voor corona, ook leegstaande kantoren buiten reguliere openingstijden. Filedruk en vrijetijdsdrukte omdat we allemaal tegelijk recreëerden, sporten, boodschappen deden enzovoort. Ik overdrijf, maar je begrijpt de bedoeling.

Onlangs begeleiden we een kandidate die op ’n hele nare manier bij haar oude werkgever was vertrokken. Het traject begon ongeveer ’n jaar geleden. Er was van alles aan de hand. Boos, teleurgesteld, verdrietig en omdat de voor haar ongezonde situatie al een hele voorgeschiedenis had ook schade aan haar energiehuishouding en zelfvertrouwen.

Ik lees dat we op dit moment de warmste week ooit meemaken. En in het tweede deel van deze zomer zijn er nog steeds veel mensen, die thuis productief moeten zijn. Afstand houden is plots minder ingewikkeld. Alles plakt. En ken je dat? Dat je geen energie hebt om plannen te maken?

Toen ik net begon met loopbaanwerk, dacht ik dat ik na een aantal jaar wel zou weten hoe een traject voor een cliënt eruit zou zien. Ik veronderstelde dat ervaring en routine op een goed moment als resultaat hadden dat wanneer je net met iemand ging werken, je na een goede intake wist hoe het traject zou gaan lopen.

Nederland stort zich massaal op gesubsidieerd loopbaanadvies. Althans, in het loopbaanwereldje zie je dat veel vakgenoten zich hierop profileren. Maar voor wie het gemist heeft; een kleine update.

VistaNova staat voor gedegen opleidingen voor iedereen die zich op professioneel niveau met loopbaanontwikkeling bezig wil houden. We werken met belangrijke begrippen en mechanismen, ontwikkeld door de grondlegger van loopbaancoaching in Nederland: Adriaan Hoogendijk.

Ik schrijf dit stukje op dinsdag 14 juli. De afgelopen dagen hebben we mogen genieten van een publieke sollicitatieronde van kandidaten voor het lijsttrekkerschap van het CDA. Met een heel interessant eindspel van de laatste twee. Op dit moment weet ik nog niet wie er gewonnen heeft.

Ik constateer dat er een zekere moeheid het land insluipt. Die zich uit in chagrijn, passiviteit, isolatie en scepsis. De crisis doet ons geen goed.

Drie maanden geleden overviel ons corona, en met name de maatregelen waar we als een speer op moesten anticiperen. Binnen enkele weken begonnen we met vrijdagochtendcolleges.

“Voor wie schrijven we dat?”, hoor je steeds meer in de kantoren van VistaNova. En dat moeten we ons ook vaker afvragen nu we naar meerdere doelgroepen communiceren.

Deze week ging een groot deel van het nieuws over discriminatie op de arbeidsmarkt. Overtuigende getuigenverklaringen en treurigmakende cijfers. We moeten weerstand bieden aan de ‘soort zoekt soort’ neiging.

We hebben de tijd, en Netflix werkt dat weg. Of andere streamers natuurlijk. Afleiding, spanning en mooie producties zien kunnen prettig zijn. Hetzelfde geldt voor terrassen en bioscopen. We mogen weer ’n beetje. Verstrooien als rustbrenger, afleider, wegdromer of zelfsusser.

Tegenwoordig is het heel gebruikelijk om in je sollicitatiebrief of CV iets te zeggen over wie je bent of wat je wilt bereiken. De lezer krijgt daarmee een indruk van wat voor vlees er in de kuip zit. Ik heb het soms wat moeilijk met die teksten. Vaak kunnen ze beter.

Wat is de redding van een sector waard? Veel blijkbaar. Ik vond het een goede zaak dat de prestatiebonus voor de topman vanwege het binnenhalen van staatssteun voor KLM-Air France eerst van tafel moest voordat er een kapitaalgarantie kon worden gegeven. En ik vond het ook goed dat de steun primair richting de Nederlandse tak gaat. Wat dat waard is? Vast veel, gezien het bedrag en de voortvarendheid.

De arbeidsmarkt ondergaat grote veranderingen. De kwetsbaarheid daarvan komt in deze crisis keihard aan het licht. Aan de ene kant zijn er mensen die zich voorlopig geen enkele zorgen hoeven te maken over hun inkomen, en aan de andere kant is er een groep die met lege handen staat.

Een week of zes geleden besloten we online colleges te gaan geven op vrijdagochtend. Een college leek de goede vorm om kennis aan te bieden. Daar hoort ’n verhaal bij. Bij Vista Nova hebben we fantastische docenten en trainers in huis die op allerlei verschillende onderwerpen kennis te bieden hebben over de arbeidsmarkt.

Er verandert nog steeds veel. En soms is dat verwarrend. Ik las in dezelfde adem dat Ikea en de Bijenkorf weer opengaan, en dat 4 huisgenoten zijn beboet voor het drinken van biertjes. Op hun eigen balkon. We snakken naar het nieuwe normaal, maar het debat hoe dat eruit gaat zien is nog maar net begonnen.

De afgelopen weken hebben we ons voorbereid op de anderhalvemetersamenleving. We hebben nieuwe opleidingsprogramma’s bedacht, blended opleiden geïntegreerd, ruimtes opgemeten zodat we makkelijk afstand kunnen houden, lunchfaciliteiten aangepast en communicatie naar deelnemers voorbereid.

In de economie houd je elkaar aan het werk. Wat de een verdient, geeft ‘ie uit aan het werk van een ander. Enzovoort. Er zijn hele bibliotheken volgeschreven met nuances op deze manier van kijken, maar in grote lijnen komt het erop neer dat als er niets verdiend wordt door de een, hij een ander niet kan betalen.

Lang geleden werkte ik aan een project onder leiding van Pieter Winsemius. Pieter is bekend als oud-minister van Milieu, en van het onvolprezen standaardwerk “Speel nooit een uitwedstrijd”. Voor degenen die het niet kennen; het is een boek over leiderschap, maar staat bol van dwarsverbanden tussen sport en management.

Dat vragen veel mensen zich af. Beleidsmakers, gewone burgers, en allerlei mensen die per direct hun dagritme en verdienmodel zijn kwijtgeraakt.

Bij Vista Nova laten we mensen graag schrijven. Geen boeken, blogs of stukken voor publicatie, maar gewoon met pen op papier. En toeval of niet (niet dus), maar de laatste tijd kom ik steeds mensen tegen die me uitleggen hoe belangrijk het is om te schrijven. Dat heeft twee redenen.