Na de #metoo-beweging groeide het bewustzijn over grensoverschrijdend gedrag. Voor HR is het essentieel om een open cultuur te bevorderen waarin slachtoffers zich veilig voelen om incidenten te melden, en waar leiderschap een voorbeeldrol neemt in respectvol gedrag.
Loopbaancoach: kiezen voor het ‘belangrijkste vak van de wereld’
Vista Nova timmert aan de weg. Zo verschenen we onlangs in de special 'Goede start’ van de Telegraaf. Als onderdeel van een bredere campagne, waarmee we het cruciale belang van het vak van loopbaancoach benadrukken èn waarin we uiteraard onze beroepsopleiding en methode Koersonderzoek belichten.
Millennials, goed voor opschudding op de werkvloer
Millennials kijken anders naar werk dan voorgaande generaties. Om ervoor te zorgen dat zij mee kunnen draaien op de werkvloer ligt er een uitdaging voor HR-professionals. Lees hier welke.
Tijdens "An Evening with Barack Obama" deelde de voormalige president zijn ervaringen over het behouden van mentale balans en normaliteit tijdens zijn ambtsperiode. Hij benadrukte het belang van zelfzorg en veerkracht en inspireerde ons om deze lessen toe te passen in ons eigen leven.
Ouderen worden vaak gestimuleerd om minder te werken. Maar er zijn ook andere maatregelen die je kunt treffen voor werknemers in de laatste fase van hun loopbaan. Werkgeluk is hierbij cruciaal. Hans van Westen deelt zijn visie hierover.
De overheid als werkgever: welke kansen liggen er?
HR is het belangrijkste vak ter wereld. En de overheid is een grote werkgever. Maar welke maatregelen kan de overheid als werkgever overwegen om te komen tot een competitieve, circulaire en motiverende arbeidsmarkt voor ambtenaren?
Deze week in de kranten: het kabinet gaat op zoek naar steun bij de diverse oppositiepartijen om de begroting rond te krijgen. Op bezoek bij linkse en rechtse collega’s die enkele maanden geleden hard en zichtbaar zijn afgewezen. Hoe doe je dat?
Coaching gaat diep. Onze alumni en studenten weten dat als geen ander. Mensen komen uit coachingstrajecten met een helder zicht op wie ze zijn, wat ze te bieden hebben en wat ze daarmee willen betekenen. En dat is de ultrakorte beschrijving van het beroemde Koersonderzoek.
In onze loopbaanpraktijk begeleiden we ook mensen die op de terugweg zijn van periodes van ziekte. En uit hun verhalen is wat te leren in onze systemen en manieren van denken. En voor de duidelijkheid, ik heb het hier niet over ziektes met lichamelijke of andere oorzaken.
Het schijnt zo te zijn dat 80% van de mensen elk nieuwe jaar een goed voornemen maakt. Sommigen zelfs meerdere. Het schijnt ook zo te zijn dat na een week ongeveer 25% van de goede voornemens al is gesneuveld. En uiteindelijk is nog geen 10% succesvol in zijn of haar goede voornemen.
Het was een verwarrend stuk. Althans, het was goed te lezen, maar zette een heel nieuwe gedachtestroom op gang. Het ging erover dat carnaval het gewone leven begint te beheersen. Wat? Ja. Veel mensen vieren veel te veel en te vaak carnaval.
Ter gelegenheid van de klimaatconferentie in Glasgow organiseerde Extinction Rebellion de klimaatmars in Nederland. Afgelopen weekend heb ik voor het eerst meegedaan aan zoiets.
Deze week in het nieuws, verzekeraars weigeren autoverzekering voor ouderen met een te duur model auto. Ik rijd best veel kilometers en ik snap dat sommige bestuurders meer schaderisico genereren. Ik zie het om me heen (en ik reken mezelf natuurlijk - net als het merendeel van de mensen - niet tot die categorie). Ik dacht oprecht ...
Het was een mooi gesprek met een oude kennis. Jaren geleden hebben we samengewerkt, we wisten eigenlijk niet eens meer precies waaraan. Dat leek ook niet belangrijk meer. De herinnering aan onze ontmoetingen en gesprekken was genoeg om direct weer verbinding te ervaren. We spraken over hoe het leven ons sindsdien was vergaan; waar we aan werkten en over de successen en worstelingen sinds de laatste keer dat we elkaar ontmoetten.
Kijken we naar de inspanning of naar het resultaat?
Er is altijd meer te doen dan kan. Ergens las ik dat kenniswerkers van vandaag een werkvoorraad aanhouden van meer dan 100 dagen. Anders gezegd: als je geen instroom van nieuwe taken, verzoeken of opdrachten hebt te doen, dan is een mens nog 100 dagen bezig om te doen wat voorgenomen is.
Loopbaangeluk of loopbaangemak? Ook belangrijk voor organisaties
Loopbaangeluk. Er wordt hard aan gewerkt door coaches en hun coachees. Loopbaancoaches menen oprecht - en daar hebben ze gelijk in - dat het werk doen dat passend en goed voor je is, veel goed doet voor een mens. Slimme organisaties maken er dankbaar gebruik van. Zij laten mensen initiatief nemen, zelf vorm geven aan hun werk en zich aantrekkelijk voordoen op de arbeidsmarkt.
We hebben het vaak over de eerste indruk, de klik moet er zijn en vervolgens kan de relatie zich verdiepen. Allemaal als onderdeel van de selectie; met wie wil je iets. We komen het tegen in sollicitatieprocessen en bij koopprocessen. Maar bijvoorbeeld ook of een coachee zich goed voelt bij een specifieke coach.
Het is alweer heel wat jaren geleden dat Stephen Covey The seven Habits of Higly effective People schreef. Het boek is het resultaat van onderzoek naar wat mensen - ongeacht discipline, vakgebied of generatie - effectief maakt in wat ze doen.
Mensen maken keuzes. Misschien wel de essentie van mens zijn. Keuzes kunnen maken. Of nog beter, leiderschap tonen over je keuzes. Dat is next level. Het allermooiste is als keuzes passen bij wie je bent.
In al dat politieke opportunisme schreef Bob Gersony 47 jaar lang andere verhalen. Zijn werkwijze leverde de rapporten op die uiteindelijk het buitenlandse beleid van het westen blijvend kon veranderen.
We denken hier in huis wel eens, alles van waarde is vervangbaar of tijdelijk. Of heeft op z’n minst een tijdelijke vorm. Behalve de tijd. Eenmaal voorbij is het weg. Geen kans meer om je tijd beter te besteden aan nuttige, fijne of helende zaken.
Bij een goed opleidingsinstituut als Vista Nova, doen we niet aan veranderen, maar aan groei! Het oude is nog bekend, herkenbaar en bruikbaar. Maar heeft door gerichte en begeleide groei een nieuwe vorm gekregen. Zelfs nieuw geluid, nieuw volume en nieuwe zichtbaarheid.
Tussen droom en daad, staat angst en juristerij. Dit moet ik uitleggen, ik weet het. En ik leg het ook uit. Geheel naar eigen smaak en inzicht in de context van ons werk; mensen en hun loopbanen.
In onze beroepspraktijk komen we allerlei mensen tegen met verschillende loopbaanvragen. En ik heb het hier vaker betoogd, we hebben mooi werk.
Ik dacht toen ik aan dit werk begon dat het vaak om mensen zou gaan die aan de onderkant van de prestatiecurve zouden bungelen. En dat is niet zo.
... Ik zeg het voor nu maar even kort door de bocht. Zij concurreren in selectieprocedures natuurlijk met andere kandidaten. En we hebben het de afgelopen weken al een paar keer gehad, dat mensen afgewezen worden omdat ze nu even stil staan en even de tijd hebben om zich te herbezinnen.
Stel je bent loopbaancoach en je coachee wil heel graag een kant op die jij als coach niet verstandig vindt. Of misschien wel niet realistisch om allerlei redenen, zoals bijvoorbeeld: te weinig vraag naar een beroep, teveel concurrentie op de arbeidsmarkt, niet goed voor je gezondheid of het past gewoon niet in iemand zijn leven.
Ik dacht altijd dat de privacywetgeving sterk was geïnspireerd vanuit de behoefte grote partijen als Facebook en Google in de tang te houden. Blog. Ik dacht altijd dat de privacywetgeving sterk was geïnspireerd vanuit de behoeft grote partijen als Facebook en Google in de tang te houden. Dezelfde manier van denken kan je ook enorm hinderen het goede te doen.
Vorig jaar bedacht ik dat 2020 het jaar zou worden van ‘durf te vragen’. Een mooie ambitie, die je op veel terreinen kunt toepassen. Vragen om een opdracht na een goed gesprek. Vragen om feedback en dan alleen luisteren en de ander echt de ruimte geven. Maar ook vragen om aandacht, om wat je nodig hebt of waar je naar verlangt.
Onlangs begeleiden we een kandidate die op ’n hele nare manier bij haar oude werkgever was vertrokken. Het traject begon ongeveer ’n jaar geleden. Er was van alles aan de hand. Boos, teleurgesteld, verdrietig en omdat de voor haar ongezonde situatie al een hele voorgeschiedenis had ook schade aan haar energiehuishouding en zelfvertrouwen.
Ik lees dat we op dit moment de warmste week ooit meemaken. En in het tweede deel van deze zomer zijn er nog steeds veel mensen, die thuis productief moeten zijn. Afstand houden is plots minder ingewikkeld. Alles plakt. En ken je dat? Dat je geen energie hebt om plannen te maken?
Toen ik net begon met loopbaanwerk, dacht ik dat ik na een aantal jaar wel zou weten hoe een traject voor een cliënt eruit zou zien. Ik veronderstelde dat ervaring en routine op een goed moment als resultaat hadden dat wanneer je net met iemand ging werken, je na een goede intake wist hoe het traject zou gaan lopen.
Nederland stort zich massaal op gesubsidieerd loopbaanadvies. Althans, in het loopbaanwereldje zie je dat veel vakgenoten zich hierop profileren. Maar voor wie het gemist heeft; een kleine update.
VistaNova staat voor gedegen opleidingen voor iedereen die zich op professioneel niveau met loopbaanontwikkeling bezig wil houden. We werken met belangrijke begrippen en mechanismen, ontwikkeld door de grondlegger van loopbaancoaching in Nederland: Adriaan Hoogendijk.
“Voor wie schrijven we dat?”, hoor je steeds meer in de kantoren van VistaNova. En dat moeten we ons ook vaker afvragen nu we naar meerdere doelgroepen communiceren.
Tegenwoordig is het heel gebruikelijk om in je sollicitatiebrief of CV iets te zeggen over wie je bent of wat je wilt bereiken. De lezer krijgt daarmee een indruk van wat voor vlees er in de kuip zit.
Ik heb het soms wat moeilijk met die teksten. Vaak kunnen ze beter.
Lang geleden werkte ik aan een project onder leiding van Pieter Winsemius. Pieter is bekend als oud-minister van Milieu, en van het onvolprezen standaardwerk “Speel nooit een uitwedstrijd”. Voor degenen die het niet kennen; het is een boek over leiderschap, maar staat bol van dwarsverbanden tussen sport en management.
Bij Vista Nova laten we mensen graag schrijven. Geen boeken, blogs of stukken voor publicatie, maar gewoon met pen op papier. En toeval of niet (niet dus), maar de laatste tijd kom ik steeds mensen tegen die me uitleggen hoe belangrijk het is om te schrijven. Dat heeft twee redenen.
Als je passie volgen niet meer mogelijk is, zelfs als je jong bent
Afgelopen week had ik een gesprek met een medewerker van een organisatie voor betaald voetbal. Een voetbalclub dus. Wat ik leerde geldt niet alleen voor voetballers, maar ook voor ‘gewone’ werknemers die gepassioneerd hun werk doen.
De natuur van de mens verandert maar heel langzaam. De evolutie voltrekt zich traag, disfunctionele familietrekjes kunnen generaties lang doorgegeven worden en onze geest heeft grote moeite zich aan te passen aan het informatiebombardement waar we in deze tijd mee leven. Zo bezien verandert er niet veel, of in ieder geval niet snel.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.